Pobl

Ganed John Davies yn Nhalog ar 3 Tachwedd 1891 i David ac Anna Davies, Ffynnon-madog. Yr oedd yn un o un-ar-ddeg o blant a anwyd iddynt, chwech tra yr oeddynt yn byw yn y plwyf.

Priodwyd David ac Anna yng nghapel anghydffurfiol y Bedyddwyr yn y Tabernacl gan y Parch. David Roberts, Capel Bethania, Talog, ar 12 Tachwedd 1885.

Bu bywyd John yn ddiofal nes iddo fynd i’r ysgol a llwyddodd i grwydro gyda phlant eraill i’r ffermydd ac ar hyd glannau afon Cywyn, ond denwyd ef bob amser i’r efail gyda’i thân a’r ddrama o siapio metel a gwylio ceffylau yn cael eu pedoli.

Dim ond taith gerdded fer oedd adref a byddai’n treulio oriau yn yr efail. Gŵr byr a chadarn oedd y gof, a disgrifiodd John ef fel dyn caredig, yn enwedig i blant, a chaniataodd i John ac eraill ‘chwarae’ wrth guro ar yr einion. Nid oedd chwarae’n ddigon i John a buan iawn y dechreuodd ddysgu’r diweddebau angenrheidiol i siapio metel yn llwyddiannus.

Cymaint felly fel y dysgodd gydweddu ag arddull y gof, David Thomas yn ôl pob tebyg, a fanteisiodd ar y cyfle i’w adael wrth yr efail tra’n cerdded ar draws y ffordd i Dafarn y Castell i ‘dorri syched’. Enillodd hyn geiniogau lawer i John i’w gwario yn y siop, gan ei fod yn golygu y byddai gwraig David, Mary, yn fodlon bod y gwaith yn cael ei wneud. Os na allai glywed sŵn yr einion byddai’n dod ar draws yr efail a’i tharo, gan ddynwared cwsmer oedd yn aros a galw David yn ôl i’w waith.

Dywedodd David wrth dad John, oherwydd ei ddiddordeb, yn wahanol i’r bechgyn eraill a ddaeth i’r efail, y gallai wneud gof a oedd, hyd yn oed yn ifanc iawn, wedi’i awgrymu fel ei uchelgais. Er y rhybuddiwyd ef fod y fasnach yn gofyn am nerth ac ymrwymiad.

Yn saith oed symudodd y teulu i Langain y tu allan i Gaerfyrddin ac aeth i’r ysgol nes tua 12 oed. Ond ar draws y caeau clywai swn y ddwy efail ym mhentref Brook yr ymwelai â hwy pan allai. Hyderodd yno mai ei fwriad oedd bod yn of ond dywedwyd wrtho mai crefft anodd oedd ei dysgu.

Treuliodd bedair blynedd yn gweithio ar fferm leol, ‘i gael ei gefn’ fel y dywedodd ei dad. Prentisiwyd ef wedyn i Henry Evans yn Efail Pantyrhin ychydig y tu allan i Langain ar y ffordd i Gaerfyrddin. Rhoddodd ei dad y swm ansylweddol i lawr ar y pryd o £8 ar gyfer yr indentur, i’w ddychwelyd pan gwblhaodd John ei brentisiaeth.

Ar ôl tair “blynedd caled ond hapus’ ac er mawr syndod a phleser iddo fe a’i dad derbyniodd £10 yn ôl.

Yna treuliodd John flwyddyn yn Llanfynydd fel ‘gwelliant’ lle buont hefyd yn gwneud ac yn atgyweirio offer ac offer ffermio, gan ddefnyddio gwahanol raddau o haearn, nid dim ond haearn bwrw yr oedd wedi arfer ag ef. Dywedodd fod y profiad hwn o werth mawr iddo mewn blynyddoedd diweddarach pan oedd angen pedoli llai o geffylau.

Trobwynt ei yrfa oedd pan aeth i Gaerfyrddin a gweithio yn y Cambrian Forge yng nghanol y dref ger y farchnad wartheg. Yn eiddo i John Issaac, roedd John yn ei ddisgrifio fel un oedd nid yn unig yn grefftwr clyfar ond hefyd yn ddyn busnes da a ddysgodd iddo sut i redeg efail.

Yma y bu i John Isaac, wrth sylwi ar ei fedr a’i ymroddiad, annog John i gymryd rhan mewn cystadlaethau. Roedd cymryd rhan nid yn unig yn her i ddatblygu sgiliau ond hefyd yn cadarnhau sgiliau a denu busnes, gan hyrwyddo’r efail fel canolfan ragoriaeth.

Cymhwysodd John yn gyntaf fel Smith Shoeing Smith [RSS] ac yn ddiweddarach fel Cydymaith y Worshipful Company of Farriers, eu gwobr uchaf trwy arholiad, gan ei gydnabod fel prif farrier.

Mae bod John wedi parhau yn Efail Cambrian yn glod i John Isaac perchennog yr efail. Ond mae hefyd yn dangos iddynt ddod ymlaen yn dda – tystiolaeth bod John wedi gallu prynu’r busnes yn ddiweddarach – a’i fod yn cael ei gydnabod fel ased i’r busnes. Cymwys a hoffus.

Cydnabuwyd ei sgiliau yn eang a dywedwyd amdano yn ddiweddarach y gallai ‘wneud trot ceffyl cloff’.

Daeth â bywoliaeth gyfforddus iawn iddo ac yn y gymuned amaethyddol ‘safle a dylanwad’. Fe’i hetholwyd yn Ysgrifennydd ac yn ddiweddarach yn Llywydd Cymdeithas Ffariers Meistri Sir Gaerfyrddin.

Enillodd John dros 100 o gystadlaethau ledled Cymru a Lloegr, gan gynnwys Tarian Her Capewell dair gwaith ac ym 1923 daeth â Tharian Pencampwr Farrier Prydain Fawr i Gymru am y tro cyntaf. Yn y pen draw bum gwaith.

Roedd galw amdano bob amser fel beirniad, nid yn unig y sioeau amaethyddol ‘mawreddog’ ond hefyd yn hapus i gefnogi sioeau llai ac annog y rhai a oedd yn barod i ddysgu ‘celfyddyd a dirgelion y grefft’.

Roedd ymarweddiad tawel John yn cuddio personoliaeth garedig a hael a fyddai, o’i annog yn ddiweddarach gan ei wyrion lu, yn aml yn cynnwys straeon doniol am yr amseroedd hapus, diofal a dreuliodd yn fachgen ifanc yn Nhalog, lle y clywodd fodrwy einion am y tro cyntaf.

Bu farw John Davies, AFCL, Master Farrier, yn Ysbyty Glangwili ar 27 Awst 1965. Enw da yw’r trysor gorau

Mewn detholiad o “How I became a Blacksmith”, rhai nodiadau a ysgrifennwyd gan John Davies, roedd yn cofio digwyddiad yn ymwneud â “Dafi Gof”, gof Talog.

Wedi’i gyfrannu yn 2021 gan Jeff a James John Herschel, David-Miles James a Johanna Kerslake. Pedwar o’i wyrion a’i wyresau.